| archiefnr.: | 7 |
| begin datum: | circa 1 January 1947 |
| eind datum: | circa 1 January 1997 |
| omvang: | 24 dozen |
| archiefvormers: | |
| conditie: |
SAMENVATTING
Ralph Prins (Amsterdam 1926) Vrij kunstenaar en vormgever. Als veertienjarige wordt de Joodse Ralph Prins via Westerbork naar Theresiënstad gedeporteerd. Hij overleeft het kamp en keert terug naar Amsterdam. Hij neemt les aan de Kunstnijverheidsschool, de latere Rietveld Academie. Docenten zijn onder andere Mart Stam en Wim Jaarsveld. Willem Schrofer adviseert hem echter naar de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag te gaan, waar Gerrit Kiljan, Paul Schuitema en Gerard de Vries les geven. Opvallend is zijn keuze in 1950 voor de École de Mime Etienne Decroux in Parijs. Hierover zou hij later zeggen: “Veel antwoorden op vormgevingsproblemen zitten verstopt in de grammatica van de mime.” In 1951 werkt hij kort als industrieel vormgever bij Olivetti in Ivrea. In dat zelfde jaar wordt hij benoemd tot jurylid van de Triennale di Milano. Prins werkt hierna enige jaren als coördinerend vormgever voor het Vroom & Dreesmann concern. Hij ontwerpt drukwerk, verpakkingen, etalages en interieurs. In 1953 vestigt hij zich als zelfstandig beeldend kunstenaar in Den Haag. Zijn bekendste vrije werk is het Nationaal Monument Westerbork uit 1970. Ralph Prins doceerde voor de afdeling industriële vormgeving aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag (1960-1963), aan de Academie voor Beeldende Kunsten Minerva in Groningen, afdeling publiciteitsvormgeving (1966-1986), en was gastdocent aan de Royal Academy of Art in Londen, de Academy of Art in Brighton, de Rietveld Academie in Amsterdam, de Academie van Beeldende Kunsten in ‘s-Hertogenbosch, de Academie van Leningrad, de Universiteit van de Nederlandse Antillen en Betsalel in Jerusalem. Hij doceerde fotografie aan de Vrije Academie in Den Haag. Van 1975 tot 1979 was hij voorzitter van de Beroepsfotografen Nederland. "In het typografische concept van Ralph Prins bestaat geen lelijke letter. Immers, wanneer een letter van welke vorm dan ook op de juiste plaats wordt toegepast, draagt ze zinvol bij aan de communicatie waarvoor ze werd gedacht. Door zijn jarenlange experimenten met letters en teksten, voelt hij zich vrij en leerde hij gedrukte teksten te beschouwen als 'honderd procent levende materie'. Het archief van Ralph Prins werd in 1998 overgedragen aan het NAGO en is in beheer bij de Bijzondere Collecties van de Universiteit in Amsterdam.
INHOUD
Het archief van Ralph Prins bestaat uit 585 archivalia. Het betreft door hem ontworpen briefpapier, tijdschriften, brochures, affiches en overig drukwerk.
